عید است لابد

2-3 ساعتی لابد مانده به تحویل سال. همین زمان تقریبی را هم با اطلاع رسانی های Push حاصل از عکس پروفایل مردم در تلگرام فهمیده ام، خبری از هیچ نگاه انداختنی به هیچ تقویمی نبوده؛ دریغ از هیچ اطلاع رسانی Pull. پشت لپتاپ نشسته ام و برنامه نویسی و پایتون و این چیزها را بهانه کرده ام و دارم وقت تلف میکنم. بدیهی ترین و دم دستی ترین چیزهایی را که مردم قبل از عید انجام میدهند را هم نکرده ام. پیام های تلگرامی و پیامک های Send to all دارند روی مخم رژه می روند و پاسخ هایی که سعی میکنم اندکی خلاقیت به جواب هایم اضافه کنم و کمی هم مخاطبم را در جوابم قاطی کنم.

امسال، در بی شوق ترین حالت خود نسبت به تحویل سال و عید به سر می برم. نمی دانم چرا. فقط میدانم بی اهمیتی ام به خاطر کلاسش نیست! تازه ناراحت هم هستم که چرا اینگونه شده ام. اجزای زندگی ام دارند در بی تناسب ترین اندازه شان نسبت به هم پیش می روند. تضاد روی تضاد میگذارم و کاریکاتور زندگی حتی همان حس خنده داری را که بقیه کاریکاتورها دارند ندارد.

درمان را ولی، دقیق تر از هر چیز دیگری میدانم. دقیــــق! ولی نمی دانم درمانِ درمان نجستنم چیست.

دعایم کنید. 

پس‌نوشت: یا محول حول و الاحوال.